قانون مور چیست؟

قانون مور چیست؟

قانون مور به تصور ذهنی آقای گوردون مور اشاره دارد که تعداد ترانزیستورهای روی یک ریزتراشه هر دو سال یکبار دو برابر می شود، اگرچه هزینه رایانه ها به نصف می رسد. قانون مور بیان می‌کند که ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که سرعت و توانایی رایانه‌هایمان هر چند سال یکبار افزایش یابد و هزینه کمتری برای آنها بپردازیم. یکی دیگر از اصول قانون مور ادعا می کند که این رشد تصاعدی است.
قانون مور می گوید که تعداد ترانزیستورهای روی یک ریزتراشه تقریباً هر دو سال یکبار دو برابر می شود، اگرچه هزینه رایانه ها به نصف می رسد.
در سال 1965، گوردون ای مور، یکی از بنیانگذاران اینتل، این مشاهدات را انجام داد که به قانون مور معروف شد.
یکی دیگر از اصول قانون مور می گوید که رشد ریزپردازنده ها نمایی است.
آشنایی با قانون مور
در سال 1965، گوردون ای. مور - بنیانگذار اینتل (NASDAQ: INTC) - فرض کرد که تعداد ترانزیستورهایی که می توانند در یک واحد فضایی بسته بندی شوند تقریباً هر دو سال یکبار دو برابر می شود.
گوردون مور مشاهدات خود را "قانون مور" نامید، و همچنین به دنبال ایجاد "قانون" نبود. مور این بیانیه را بر اساس توجه به روندهای در حال ظهور در تولید تراشه در اینتل بیان کرد. در نهایت، بینش مور تبدیل به یک پیش بینی شد که به نوبه خود به قانون طلایی معروف به قانون مور تبدیل شد.
در دهه های پس از مشاهدات اولیه گوردون مور، قانون مور صنعت نیمه هادی را در برنامه ریزی بلندمدت و تعیین اهداف تحقیق و توسعه (R&D) هدایت کرد. قانون مور نیروی محرکه تغییرات تکنولوژیکی و اجتماعی، بهره وری و رشد اقتصادی بوده است که از ویژگی های بارز اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم است.
قانون مور نشان می‌دهد که رایانه‌ها، ماشین‌هایی که روی رایانه‌ها کار می‌کنند، و قدرت محاسباتی همه با گذشت زمان کوچک‌تر، سریع‌تر و ارزان‌تر می‌شوند، زیرا ترانزیستورهای مدارهای مجتمع کارآمدتر می‌شوند.
بیش از 50 سال بعد، ما تأثیر و مزایای پایدار قانون مور را از بسیاری جهات احساس می کنیم.
همانطور که ترانزیستورها در مدارهای مجتمع کارآمدتر می شوند، کامپیوترها کوچکتر و سریعتر می شوند. تراشه‌ها و ترانزیستورها ساختارهای میکروسکوپی هستند که حاوی مولکول‌های کربن و سیلیکون هستند که برای حرکت سریع‌تر الکتریسیته در طول مدار کاملاً در یک راستا قرار دارند. هرچه ریزتراشه سیگنال‌های الکتریکی را سریع‌تر پردازش کند، رایانه کارآمدتر می‌شود. هزینه رایانه‌های پرقدرت سالانه کاهش می‌یابد، تا حدی به دلیل هزینه‌های کمتر نیروی کار و کاهش قیمت نیمه‌هادی‌ها.
عملاً هر جنبه ای از یک جامعه با فناوری پیشرفته از قانون مور سود می برد. دستگاه های تلفن همراه، مانند گوشی های هوشمند و تبلت های کامپیوتری بدون پردازنده های کوچک کار نمی کنند. بازی های ویدیویی، صفحات گسترده، پیش بینی های دقیق آب و هوا و سیستم های موقعیت یابی جهانی (GPS) نیز این کار را نمی کنند.
علاوه بر این، رایانه‌های کوچک‌تر و سریع‌تر، حمل‌ونقل، مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و تولید انرژی را بهبود می‌بخشند - به جز چند مورد از صنایعی که به دلیل افزایش قدرت تراشه‌های کامپیوتری پیشرفت کرده‌اند.
و اما پایان قریب الوقوع قانون مور :
کارشناسان موافق هستند که کامپیوترها باید در مقطعی از دهه 2020 به محدودیت های فیزیکی قانون مور برسند.
 دمای بالای ترانزیستورها در نهایت ایجاد مدارهای کوچکتر را غیرممکن می کند. این به این دلیل است که خنک کردن ترانزیستورها انرژی بیشتری نسبت به مقدار انرژی که قبلاً از ترانزیستورها می گذرد، مصرف می کند
 در مصاحبه ای در سال 2007، مور خود اعتراف کرد که "...این واقعیت که مواد از اتم ساخته شده اند، محدودیت اساسی است و نه چندان دور...ما در برابر برخی محدودیت‌های نسبتاً اساسی پیش می‌رویم، بنابراین در یکی از این روزها مجبور خواهیم شد از کوچک‌تر کردن چیزها دست برداریم."
این واقعیت که قانون مور ممکن است در حال نزدیک شدن به مرگ طبیعی خود باشد، شاید دردناک ترین موضوع در خود تولیدکنندگان تراشه باشد. زیرا این شرکت‌ها وظیفه ساخت تراشه‌های قدرتمندتر را در برابر واقعیت‌های فیزیکی بر عهده دارند. حتی اینتل در حال رقابت با خود و صنعتش برای ایجاد چیزی است که در نهایت ممکن نیست.
در سال 2012، اینتل با پردازنده 22 نانومتری (nm) خود توانست به داشتن کوچکترین و پیشرفته ترین ترانزیستورهای جهان در یک محصول تولید انبوه ببالد.
 در سال 2014، اینتل یک تراشه 14 نانومتری حتی کوچکتر و قدرتمندتر را عرضه کرد. و امروز، این شرکت در تلاش است تا تراشه 10 نانومتری خود را به بازار عرضه کند.

برای پرسپکتیو، یک نانومتر یک میلیاردم متر است که کوچکتر از طول موج نور مرئی است. قطر یک اتم از حدود 0.1 تا 0.5 نانومتر متغیر است.
چشم انداز آینده ای بی پایان قدرتمند و به هم پیوسته هم چالش ها و هم منافع را به همراه دارد. ترانزیستورهای کوچک شده بیش از نیم قرن باعث پیشرفت در محاسبات شده است، اما به زودی مهندسان و دانشمندان باید راه های دیگری برای توانمندتر کردن رایانه ها بیابند. به جای فرآیندهای فیزیکی، برنامه ها و نرم افزارها ممکن است به بهبود سرعت و کارایی رایانه ها کمک کنند. رایانش ابری، ارتباطات بی سیم،